Φανή Κοσώνα (γενν. 1969): «Αφηγήσεις» για βιολί σόλο (2020)
Αφήγηση I: «…καθώς τρέχει πάνω στο νερό…»
Αφήγηση II: «…το κεφάλι του μέσα σε ένα σύννεφο καταιγίδας…»
Αφήγηση III: «…και έφυγε μέσα στο νερό…»
Αργυρώ Σειρά, βιολί 

Το έργο αποτελεί μέρος της συλλογής «Αφηγήσεις» για βιολί σόλο, η σύνθεση της οποίας βρίσκεται σε εξέλιξη. Oi «Αφηγήσεις» είναι ένα έργο αφιερωμένο στον αείμνηστο δάσκαλό μου Θόδωρο Αντωνίου. Αξιοποιούν δύο έννοιες στις οποίες ο ίδιος αναφερόταν συχνά και αποτελούσαν άξονα του έργου του: την αφηγηματικότητα (εξ’ού και ο τίτλος) και την ετεροφωνία (την οποία έβλεπε ως ενορχήστρωση μίας μελωδικής γραμμής). Η ετεροφωνία χρησιμοποιείται στο έργο αυτό ως συνεχής ανήσυχη ηχοχρωματική επεξεργασία μέσα σε μία τρισδιάστατη οπτική. Οι φόρμες των «Αφηγήσεις» περιγράφουν κάποιες – αφηρημένης και ποιητικής χρονικότητας – εντυπώσεις μου από την ζωή και την προσωπικότητά του. 

Η Φανή Κοσώνα δραστηριοποιείται την τελευταία εικοσαετία στο χώρο της μουσικής δημιουργίας, με σταθερή διάθεση έρευνας και αναζήτησης πρωτότυπων δομικών και αισθητικών οραματισμών. Στοιχείο αναφοράς στη δημιουργική της πορεία, αποτέλεσε η στενή σχέση της με την επιστήμη των μαθηματικών η οποία – ιδιαίτερα και πιο συνειδητά από το 2007 και έπειτα – οδήγησε σε θεμελιωμένες αντιλήψεις σχετικά με τη δόμηση του μουσικού έργου, είτε με αυστηρή μαθηματική μοντελοποίηση, είτε με την εφαρμογή συγκροτημένων δομικών διαδικασιών και μεθόδων, όπως ο «τοπολογικός σχεδιασμός» του μουσικού έργου αλλά και άλλων οργανωμένων «αποδομητικών – μορφογενετικών» διαδικασιών που απορρέουν από μοντέλα σχετιζόμενα με τις επιστήμες της πολυπλοκότητας. 

Η διαδρομή των σπουδών της περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη φοίτησή της στις τάξεις των Ανωτέρων Θεωρητικών (αντίστιξη, φούγκα) στο Conservatoire de Paris (CNSMDP) με καθηγητές τους Jean Paul Holstein και Michel Merlet, καθώς και σπουδές ενορχήστρωσης, μουσικής δωματίου, πιάνου (πρώτα βήματα στην Ελλάδα με την Μαρίνα Χανίδου – Δημητριάδου και στη συνέχεια στο Παρίσι με τους Jacques Lagarde και Bernard Ringeissen), σύνθεσης με τον Θόδωρο Αντωνίου, πτυχίο μαθηματικών στο ΕΚΠΑ, μία μακριά διαδρομή που καταλήγει με την εκπόνηση της διδακτορικής της διατριβής  με θέμα «Εφαρμογές Μαθηματικών Μοντέλων της Τοπολογίας και της Θεωρίας Καταστροφών  στη Σύνθεση Μουσικής» (Ιόνιο Πανεπιστήμιο).   

Η πολύχρονη δημιουργική της πορεία περιλαμβάνει συνεργασίες με μια πλειάδα διακεκριμένων μουσικών και ensembles σε συναυλίες και δισκογραφία, καθώς και συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ (ISCM World New Music Days 2020, Belgrade International Review of Composers κ.ά.). Ιστοσελίδα

Η Αργυρώ Σειρά αποφοίτησε από το Ελληνικό Ωδείο (τάξη βιολιού Στέλιου Καφαντάρη) με α’ βραβείο και ειδική διάκριση. Συνέχισε τις σπουδές της στη Γαλλία, με υποτροφίες από ΙΚΥ, Ίδρυμα Ωνάση και Γαλλική Κυβέρνηση. Μαθήτευσε κοντά στους Λε Ντιζές και Ντωγκαρέιγ στα Ανώτατα Ωδεία Βουλώνης και Μπορντώ, αποφοίτησε με τις ανώτερες διακρίσεις και βραβεία και υπήρξε βοηθός καθηγητού στο Ωδείο της Βουλώνης. Εργάστηκε στις εθνικές Ορχήστρες Μετς, Νανσύ, Μπαγιόν, στη Συμφωνική και Όπερα του Μπορντώ και στην Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής ως εξάρχων μέχρι το 2000. Από το 2001 είναι κορυφαία α’ στα β’ βιολιά της Ορχήστρας της ΕΛΣ. Ήταν μέλος της Παγκόσμιας Ορχήστρας Νέων, ηχογράφησε για τη γαλλική, βελγική, ολλανδική και ελληνική Ραδιοφωνία, ήταν ιδρυτικό μέλος του Ensemble Σκαλκώτα και έχει συμπράξει ως σολίστ με την Ορχήστρα Νέων του Μπορντώ, την Ορχήστρα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, την Καμεράτα και την ΚΟΘ. Επιπλεον είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Friedrich August Kummer (1797-1879): Ντουέτο για δυο βιολοντσέλα

Aktan Odabaşı & Αλέξανδρος Μαρκόπουλος

Johann Baptist Cramer (1771-1858): Σπουδή 23 (1804)

Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791): Σονάτα για πιάνο No.12 σε Φα Μείζονα, K.332 – I. Allegro (1783)

Αλέξανδρος Γιαννακέας  

Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791): Σονάτα για πιάνο No.12 σε Φα Μείζονα – II. Adagio (1783)

Claude Debussy (1862-1918): 2 Arabesques – Andantino con moto (1890-91)

Δημήτρης Αδαμόπουλος

Julius Klengel (1859-1933): Κονσερτίνο No.2 σε Σολ Μείζονα, Op.41 – I. Allegro con moto (1904)

Αλέξανδρος Μαρκόπουλος, βιολοντσέλο & Γιάννης Σύμκο, πιάνο

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Frédéric Chopin (1810-1849): Μπαλάντα No.1, Op.23 (1834-35)

Όλγα Φιάλο

Ludwig van Beethoven (1770-1827): Σονάτα για πιάνο No.27, Op.90 – I. Mit Lebhaftigkeit und durchaus mit Empfindung und Ausdruck (1814)

Παναγιώτα Πελεκούδα

Robert Schumann (1810-1856): Fantasiestücke, Op.12 – I. Des Abends & II. Aufschwung (1837)

Claude Debussy (1862-1918): L’ile joyeuse (1904)

Πηνελόπη Κουρουπάκη

Albéniz Isaac (1860-1909): El Albaicin (1907)

Κώστας Μάρκου

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827): Τρίο εγχόρδων σε Μι-ύφεση μείζονα, Op.3 (1792–96)

I. Allegro con brio
II. Andante
III. Minuet. Allegretto – Trio
IV. Adagio
V. Minuet. Moderato – Trio
VI. Finale. Allegro 

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 

Zoltán Kodály (1882 –1967): Ιντερμέτζο για τρίο εγχόρδων (1905)

Jean Cras (1879 – 1932): Τρίο εγχόρδων (1926)

I.
II. Lento
III. Animé
IV. Très Animé

Boccherini Trio

Suyeon Kang, βιολί
Vicki Powell, βιόλα
Paolo Bonomini, βιολοντσέλο 

Το Τρίο Boccherini ιδρύθηκε το 2014 ως αποτέλεσμα διαφόρων βραδινών συναντήσεων πρίμα βίστα· κάτι το οποίο είναι σύνηθες στη μουσική σκηνή του Βερολίνου. Σήμερα αναγνωρίζονται ως ένα από τα πιο δυναμικά σύνολα αυτής της σύνθεσης οργάνων. 

Το τρίο αυτό είναι αφιερωμένο στην εκ νέου ανακάλυψη και εκτέλεση έργων που γράφτηκαν για τρίο εγχόρδων· μια συλλογή με πάνω από πεντακόσια έργα η οποία, αν και διαθέτει μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα, περιέχει πολλά έργα που δυστυχώς είναι άγνωστα στο κοινό. Με αυτήν τους την ενασχόληση, προσπαθούν να αναπτύσσουν συνεχώς από κοινού ειλικρινείς και πρωτότυπες ερμηνείες σε όλα τα μουσικά είδη. 

Προερχόμενοι από τρεις διαφορετικές ηπείρους, κάθε μέλος συνεισφέρει με βάση τις διαφορετικές μουσικές επιρροές και την καλλιέργειά του. Ο πολύχρωμος συνδυασμός του μουσικού τους λεξιλογίου και της μουσικής τους έκφρασης, ταυτόχρονα με την κοινή ευρωπαϊκή τους εκπαίδευση, κορυφώνεται με τις παθιασμένες ερμηνείες τους:

«Και από τους πρώτους ήχους του τρίο σε Σολ μείζονα, η άνευ όρων θέληση των μουσικών αγγίζει τα αυτιά σας· μια θέληση τόσο για να αναδειχτεί η δική τους ατομικότητα όσο και η ικανότητά τους να ακούν ο ένας τον άλλο. Το τρίο έχει την απαραίτητη περιέργεια να αμφισβητεί τα καθιερωμένα του κλασικού ρεπερτορίου και να πηγαίνει, ας το πούμε έτσι, κόντρα στο ρεύμα. Αυτό γίνεται ελκυστικό για το αυτί, για παράδειγμα στα αρκετά τολμηρά tempi στα γρήγορα μέρη και στην επιθυμία για απόλαυση των μορφολογικών και αρμονικών παρεκτροπών του Beethoven. Και στα αργά μέρη, στη μεγάλη φροντίδα του φραζαρίσματος και του ήχου.» (Das Orchester, 2020. σχετικά με το ντεμπούτο άλμπουμ του συνόλου: Beethoven String Trios op.9)

Το τρίο έλαβε σημαντική μουσική καθοδήγηση από τους Rainer Schmidt, Hatto Beyerle, Günter Pichler και Johannes Meissl και είναι απόφοιτοι της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Μουσικής Δωματίου (ECMA, Αυστρία).

Η διεθνής τους καριέρα και συναυλιακή  δραστηριότητα περιλαμβάνει εμφανίσεις στο Wigmore Hall, στο Konzerthaus Berlin, στο Bacharchiv Leipzig, στο La Fenice, στο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ του Γκέτεμποργκ, στο MITO Settembre Musica Festival, στο Φεστιβάλ Γάνδης της Φλάνδρας και στο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ της Καμπέρας. 

Επίσης, ως μουσικοί έχουν ο καθένας μεγάλη ζήτηση ως σολίστ, εξάρχοντες ορχήςτρας και παιδαγωγοί.

Η συναυλία αυτή είναι μια συμπαραγωγή με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας.

Anton Reicha (1770 – 1836): Κουιντέτο πνευστών σε Μι ελάσσονα, Op.88 No.1 (1818) 

I. Allegro non troppo
II. Andante poco Alegretto
III. Menuetto. Allegro vivo
IV. Finale. Allegro

Paul Hindemith (1895 – 1963): Kleine Kammermusik, Op.24 No.2 (1922)

I. Lustig. Mäßig schnell Viertel
II. Walzer. Durchweg sehr leise
III. Ruhig und einfach
IV. Schnelle Viertel
V. Sehr lebhaft

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 

Anton Reicha (1770 – 1836): Andante για αγγλικό κόρνο και κουαρτέτο πνευστών σε Φα μείζονα (1817–19)

Carl Nielsen (1865 – 1931): Κουιντέτο πνευστών, Op.43 (1922)

I. Allegro ben moderato
II. Menuet
III. Prelude. Adagio – Theme and variations. Un poco andantino

Azahar Ensemble
André Cebrián Garea, φλάουτο
María Alba Carmona Tobella, όμποε
Antonio Lagares Abeal, κόρνο
María José García Zamora, φαγκότο
Miquel Ramos Salvadó, κλαρινέτο   

Κερδίζοντας το 2ο Βραβείο και το Βραβείο Κοινού του 63ου Διεθνούς Μουσικού Διαγωνισμού ARD στο Μόναχο (το 1ο βραβείο δεν απονεμήθηκε), το Σύνολο Azahar ξεκίνησε μια διεθνή καριέρα που το οδήγησε να εμφανιστεί σε πολλές αίθουσες συναυλιών υψηλού κύρους, όπως, μεταξύ άλλων, το Musikverein στη Βιέννη, η Φιλαρμονική στο Βερολίνο, το Prinzregententeather στο Μόναχο, το Philharmonaie στο Έσσεν, το Mozarteum στο Σάλτσμπουργκ, και σε φεστιβάλ, όπως το Mozartfest στο Würzburg, το Διεθνές Φεστιβάλ στο Santander και το Festpielhaus στο Baden-Baden. 

Με έτος ίδρυσης το 2010, το Σύνολο Azahar σπούδασε με τον Sergio Azzolini (φαγκότο) στο Hochschule für Musik στη Βασιλεία (Ελβετία) χάρη σε μια υποτροφία που χορηγήθηκε από το Ίδρυμα BBVA και την Ισπανική Εθνική Ορχήστρα Νέων, της οποίας ήταν μέλη εκείνη την περίοδο. Το 2011, το σύνολο έλαβε βραβείο στον Ελβετικό Διαγωνισμό Μουσικής Δωματίου ORPHEUS και ένα χρόνο αργότερα κέρδισε το 2ο Βραβείο στον μουσικό διαγωνισμό El Primer Palau (Βαρκελώνη).

Στο πλαίσιο της διεθνούς του καριέρας, το Σύνολο Azahar προσκλήθηκε από το Ensemble Pentaedre να επισκεφθεί το 2016 το Μόντρεαλ (Καναδάς) για να συμμετάσχει στο μουσικό φεστιβάλ Les Journées des Vents. Το 2018, το σύνολο επέστρεψε στον Καναδά, αυτή τη φορά στην πόλη του Κάλγκαρι, ως κουιντέτο in residence στον Διεθνή Διαγωνισμό Πιάνου Honens. Το Σύνολο Azahar έχει ηχογραφήσει για τη Βαυαρική Ραδιοφωνία, τη Νοτιοδυτική Γερμανική Ραδιοφωνία (SWR), το Deutschland Radio Kultur, το Radio Clásica España, τοSRF2, το France Musique και το Catalunya música.

Με το όνομά τους εμπνευσμένο από τα λευκά, αρωματικά άνθη πορτοκαλιάς που είναι χαρακτηριστικά της νότιας Ισπανίας, το Σύνολο Azahar ενθουσιάζει το κοινό με «μεγάλη φαντασία και τεχνική ακρίβεια» (Süddeutsche Zeitung) που κάνει τις παραστάσεις του κουιντέτου να «ανθίζουν με αισθησιακή αφθονία» (Frankfurter Allgemeine Zeitung).

Claude Debussy (1862 – 1918): Πρελούδιο στο απομεσήμερο ενός φαύνου (1891-94)
Υπό τη διεύθυνση ενός συμμετέχοντα ή μιας συμμετέχουσας στο masterclass διεύθυνσης 

Gustav Mahler (1860 – 1911): Συμφωνία No.4 (1899-1901/1902–1910) – Σε μεταγραφή για ορχήστρα δωματίου 

I. Bedächtig, nicht eilen
II. In gemächlicher Bewegung, ohne Hast
III. Ruhevoll, poco adagio
IV. Wir geniessen die Himmlischen Freuden. Sehr behaglich

Elisabeth Freyhoff, σοπράνο
Joshua Weilerstein, διεύθυνση 

Η Kalamata Festival Orchestra:
André Cebrián Garea, φλάουτο
María Alba Carmona Tobella, όμποε
Miquel Ramos Salvadó, κλαρινέτο
María José García Zamora, φαγκότο
Antonio Lagares Abeal, κόρνο
Θοδωρής Βαζάκας, κρουστά
Κώστας Σερεμέτης, κρουστά
Lidia Nochovska, πιάνο
Γιάννης Σύμκο, αρμόνιο
Pablo Hernán Benedí, βιολί
Verena Chen, βιολί
Ηλίας Σδούκος, βιόλα
Indira Rahmatulla, βιολοντσέλο
Rodrigo Moro, κοντραμπάσο   

Η σοπράνο Elisabeth Freyhof γεννήθηκε στην Τιφλίδα, την πρωτεύουσα της Γεωργίας. Ενώ ήταν ακόμη παιδί, η οικογένειά της μετακόμισε στο Kehl, μια μικρή πόλη που συνορεύει με τη γαλλική πόλη του Στρασβούργου, όπου έλαβε γαλλογερμανική εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων σχολικών της ετών, η Freyhoff ξεκίνησε για πρώτη φορά τις σπουδές της στο τραγούδι στο Freiburg Musikhochschule στη «Freiburg Academy for Young Musicians» με την καθηγήτρια Angela Nick.

Μετά την αποφοίτησή της το 2017, ξεκίνησε το πτυχίο της με την KS Prof. Christiane Iven στο HMT Munich και επέκτεινε τις σπουδές της με ένα μεταπτυχιακό στο συναυλιακό τραγούδι με την καθηγήτρια Iven, καθώς και με τη Sabine Lahm. Η  Freyhoff έχει ήδη εμφανιστεί σε δύο καλοκαιρινές παραγωγές της Όπερας Δωματίου του Μονάχου: 2019 στο ρόλο του «Stars Otis» στην όπερα απομίμησης «The Canterville Ghost» και το 2020 στον πρωταγωνιστικό ρόλο της «Καρολίνα» στον «Μυστικό γάμο» του Domenico Cimarosa (“Il matrimonio segreto”).

Την ίδια χρονιά, έκανε το ντεμπούτο της στο ρόλο της «Σερπετα» στο «La finta giardiniera» του Mozart και τον επόμενο χρόνο εμφανίστηκε ξανά στη σκηνή ως «Παμινα» στον «Μαγικό Αυλό», στο Reaktorhalle του Μονάχου.

Οι συναυλιακές της δραστηριότητες οδήγησαν την Freyhoff να συνεργαστεί με διάσημες ορχήστρες, όπως η Φιλαρμονική της Βρέμης και η Deutsche Kammerphilharmonie Bremen υπό τη μουσική διεύθυνση του Joshua Weilerstein. Έχει εμφανιστεί σε χώρους υψηλού κύρους, όπως η αίθουσα συναυλιών της Βρέμης “Die Glocke” το 2017, το φεστιβάλ της Βαϊμάρης “MelosLogos” και το “Château de Pourtalès” στο Στρασβούργο το 2019, καθώς και η κατοικία και ίδρυμα Μότσαρτ στο Σάλτσμπουργκ και η Philharmonie im Gasteig στο Μόναχο το 2021.

Η Freyhoff έχει συμμετάσχει σε masterclasses με καταξιωμένους τραγουδιστές, όπως οι Julian Prégardien, Okka von der Damerau, Daniel Behle και Ian Bostridge και είναι υπότροφος του «Studienstiftung des Deutschen Volkes» από το 2020.

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827): Συμφωνία No. 1 σε Ντο Μείζονα, Op.21 (1799-1800)

I. Adagio molto – Allegro con brio

Αναστάσης Σιδηρόπουλος (διεύθυνση)

Samuel Barber (1910 – 1981), Adagio για έγχορδα (1936)

Ελένη Κοτσμανίδου (διεύθυνση)

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827): Συμφωνία No.5, Op.67 (1807–1808)

I. Allegro con brio

Oscar Holch (διεύθυνση)

Σύνολο μουσικών:

Verena Chen, Maria Rahmatulla, Αντώνης Μαζιώτης, Βιολέτα Καντέσα, βιολιά

Άλκηστις Μισούλη, βιόλα

İdil Bursa, βιολοντσέλο

Lidiia Nochovska, πιάνο

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827): 

Τριπλό κονσέρτο, Op.56 (1804)

I. Allegro
II. Largo
III. Rondo alla Polacca 

Katerina Chatzinikolau, βιολί

Johannes Przygodda, βιολοντσέλο

Triantafyllos Liotis, πιάνο

Συμφωνία No.5, Op.67 (1807–1808)

I. Allegro con brio
II. Andante con moto
III. Scherzo. Allegro – Trio
IV. Allegro (C major)

Christoph Eschenbach, διεύθυνση

Ο Christoph Eschenbach είναι ένα φαινόμενο που συγκαταλέγεται στην κορυφαία κατηγορία των διεθνών μαέστρων. Καθολικά αναγνωρισμένος τόσο ως μαέστρος όσο και ως πιανίστας, ανήκει  στη παραδοσιακή γενιά της γερμανικής διανόησης την οποία όμως συνδυάζει με μια σπάνια συναισθηματική ένταση, δημιουργώντας παραστάσεις που χαίρουν υψηλής εκτίμησης από τους ακροατές συναυλιών παγκοσμίως. Φημισμένος για το εύρος του ρεπερτορίου του και το βάθος των ερμηνειών του, έχει διατελέσει διευθυντής σε πολλές κορυφαίες ορχήστρες και έχει κερδίσει τις υψηλότερες μουσικές διακρίσεις.

Διερευνώντας τις συνθήκες που οδήγησαν στην ανάδειξη ενός τόσο χαρισματικού ταλέντου, μπορούμε να ανατρέξουμε στα πρώτα του χρόνια: γεννημένος στην καρδιά μιας θυελλώδους, εμπόλεμης Ευρώπης το 1940, η παιδική του ηλικία σημαδεύτηκε από μια σειρά προσωπικών τραγωδιών. Μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι η μουσική ήταν ο σωτήρας του και η ζωή του άρχισε να αλλάζει όταν έμαθε πιάνο. Σήμερα, σε ηλικία 80 ετών, η έντονη καλλιτεχνική του περιέργεια δεν έχει μειωθεί και εξακολουθεί να απολαμβάνει τη συνεργασία του με τις καλύτερες διεθνείς ορχήστρες. Είναι επίσης γνωστός ως ακούραστος υποστηρικτής των νέων ταλέντων – αυτό είναι το μεγαλύτερο πάθος του, και εκτιμά τη συμβολή του στην καθοδήγηση ανερχόμενων ταλέντων πάνω από τη δική του διακεκριμένη καριέρα. Συγκινημένος από την ενέργεια και την ορμή των νέων ανθρώπων – «αυτών των εκατό τοις εκατό καλλιτεχνών», όπως τους αποκαλεί – έχει προσωπική αποστολή να μεταδώσει τη σκυτάλη στην επόμενη γενιά. Στις μέχρι σήμερα ανακαλύψεις του συγκαταλέγονται ο πιανίστας Lang Lang, η βιολονίστρια Julia Fischer και οι τσελίστες Leonard Elschenbroich και Daniel Müller-Schott. Ως καλλιτεχνικός σύμβουλος και λέκτορας στη διάσημη Ακαδημία Kronberg, συνοδεύει νέους βιολονίστες, τσελίστες και βιολοντσελίστες στην πορεία τους να γίνουν σολίστες παγκόσμιας κλάσης. Ο Christoph Eschenbach συνεχίζει να εξερευνά νέους ορίζοντες και από τον Σεπτέμβριο του 2019 είναι Μουσικός Διευθυντής του Konzerthausorchester Berlin.

Η συναυλία είναι υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827): Contredanse, WoO 14 (1791-1802 περ.)

Jean-Baptiste Bréval (1753-1823): Σονάτα για βιολοντσέλο σε Ντο Μείζονα, Op.40 No.1 (1799)

I. Allegro

Aktan Odabaşı, βιολοντσέλο

Γιάννης Σύμκο, πιάνο

Henri Vieuxtemps (1820-1881): Ελεγεία, Op.30

Αριάδνη Πράπα, βιόλα

Πόπη Μαλαπάνη, πιάνο

Joseph Haydn (1732-1809): Κονσέρτο για βιολοντσέλο No.1 σε Ντο Μείζονα, Hob.VIIb:1 (1761-65 περ.)

I. Moderato

Μελίντα Κωνσταντινίδου, βιολοντσέλο

Γιάννης Σύμκο, πιάνο

Rebecca Clark (1886-1979): Σονάτα για βιόλα και πιάνο (1919)

I. Impetuoso – ma non troppo Allegro

Ιζαμπέλα Χατζηιωάννου, βιόλα

Πόπη Μαλαπάνη, πιάνο

Henri Casadesus (1879 1947): Κονσέρτο για βιόλα σε στιλ του J.C. Bach (1947 ή νωρίτερα)

I. Allegro molto ma maestoso

II. Adagio molto espressivo

Kaya Ercan, βιολοντσέλο

Γιάννης Σύμκο, πιάνο

Sergei Rachmaninoff (1873-1943): Vocalise, Op.34, No.14 (σε μεταγραφή του L. Davis) (1912)

Ιζαμπέλα Χατζηιωάννου, βιόλα

Πόπη Μαλαπάνη, πιάνο

Robert Schumann (1810-1856): Fantasiesctücke, Op. 73 (1849)

I. Zart und mit Ausdruck

Δανάη Πάνου, βιολοντσέλο

Γιάννης Σύμκο, πιάνο

Johann Sebastian Bach (1685-1750): Παρτίτα για βιολί No.2 σε Ρε Ελάσσονα, BWV 1004 (1720)

I. Allemande

Κωνσταντίνα Κουβέλη, βιόλα

Paul Hindemith (1895-1963): Σονάτα για βιολοντσέλο, Op.25 No.3 (1922)

I. Lebhaft, sehr markiert

Μελίντα Κωνσταντινίδου, βιολοντσέλο 

Cecil Forsyth (1870-1941): Κονσέρτο για βιόλα σε Σολ Ελάσσονα (1903)

I. Appassionato (Cadenza) – Moderato – Con moto, agitato

Γεωργιάνα Σπηλιώτη, βιόλα

Πόπη Μαλαπάνη, πιάνο

Georg Goltermann (1824-1898): 4 Morceaux caractéristiques, Op.54 (1869 η νωρίτερα)

IV. Etude-Caprice

Kaya Ercan, βιολοντσέλο

Γιάννης Σύμκο, πιάνο

Pietro Mascagni (1863-1945): Ιντερμέτζο από την “Cavalleria Rusticana” (μεταγραφή για τέσσερεις βιόλες του L. Gustard) (1890, πρωτότυπη σύνθεση)

Ιζαμπέλα Χατζηιωάννου, βιόλα

Κωνσταντίνα Κουβέλη, βιόλα

Αριάδνη Πράπα, βιόλα

Γεωργιάνα Σπηλιώτη, βιόλα

Johann Sebastian Bach (1685 – 1759): Παρτίτα σε Μι ελάσσονα, BWV 830 (1730)

I. Toccata
II. Allemande
III. Corrente
IV. Air
V. Sarabande
VI. Tempo di Gavotta
VII. Gigue

Frédéric Chopin (1810 — 1849): Σκέρτσο No. 3 σε Ντο-δίεση ελάσσονα, Op.39 (1839)

Olivier Messiaen (1908 — 1992): Βλέμμα του Πατέρα (από το «Είκοσι βλέμματα πάνω στο Θείο Βρέφος», “Vingt Regards sur l’Enfant-Jésus”) (1944)

Sergei Rachmaninoff (1873 —1943): Παραλλαγές σε ένα θέμα του Corelli, Op.42 (1931) 

Βασίλης Βαρβαρέσος, πιάνο 

Ο Βασίλης Βαρβαρέσος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1983. Ξεκίνησε σπουδές Πιάνου σε ηλικία 5 ετών. Στα 13 του χρόνια εμφανίστηκε στο Monte Carlo ως ένας εκ των 11 καλύτερων μικρών βιρτουόζων του κόσμου (“Piccoli Mozart”), ενώ σε ηλικία 14 ετών κέρδισε Α’ Βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό της Young Concert Artists (Νέα Υόρκη), μεταξύ 407 υποψηφίων από 41 χώρες του κόσμου. Έχει κερδίσει επίσης Α’ Βραβείο και “Βραβείο Εξαιρετικής Ερμηνείας” στον Διεθνή Διαγωνισμό Νέων Μουσικών “Petar Konjovic” (Βελιγράδι), “Βραβείο Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Έλληνα Καλλιτέχνη” από την “Ένωση Ελλήνων Κριτικών”, Α’ Βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό “Μαρίας Χαιρογιώργου-Σιγάρα” και Γ’ Βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό “George Enescu” (Βουκουρέστι).

Ολοκλήρωσε τις ανώτατες σπουδές του στο πιάνο στην Juilliard School of Music της Νέας Υόρκης με πλήρη υποτροφία και καθηγητές τους Herbert Stessin, Jerome Lowenthal, Yoheved Kaplinsky και Robert McConald. Είναι κάτοχος Βachelor, Μaster και Doctor of Musical Arts με επιβλέποντα της Διατριβής του τον Carl Schachter. Στην Juilliard School of Music διετέλεσε επίσης Βοηθός Καθηγητή Πιάνου στην τάξη του Julian Martin. Το 2011 ολοκλήρωσε τις σπουδές του ως ο μοναδικός επιλεγμένος πιανίστας από το Conservatoire National de Paris, στο πρόγραμμα Diplôme d’ Artiste Interprète με καθηγητή τον Michel Dalberto. 

Οι εμφανίσεις του σε ρεσιτάλ και κοντσέρτα είναι πάμπολλες και ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία. Εμφανίστηκε σε Αυστρία, Γερμανία, Βουλγαρία, Ισπανία, Ρουμανία, Τσεχία, Ιταλία, Γαλλία, Ιαπωνία, Αίγυπτο, Ολλανδία, Ελλάδα, Κίνα, Η.Π.Α. (Carnegie Hall – Νέα Υόρκη, The Kennedy Center – Ουάσιγκτον και σε πολλές ακόμη πολιτείες). Εκπροσώπησε την Ελλάδα ως σολίστ με την Κ.Ο.Α. στην Κίνα το 2008, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των Ολυμπιακών Αγώνων. Υπήρξε προσκεκλημένος στα Φεστιβάλ Chopin de Nohant, Chopin της Orangerie, καθώς επίσης στον Λευκό Οίκο για τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. Barack Obama, ενώ εμφανίστηκε επίσης στη Salle Gaveau, τη Salle Pleyel και τη Cité de la Musique του Παρισιού, αλλά και στο Ηρώδειο με την Κ.Ο.Α.

Ηχογράφησε το 1ο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του J. Brahms με την Ορχήστρα του Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris και ένα προσωπικό CD το οποίο ο Κυπριανός Κατσαρής χαρακτήρισε στο ‘BBC Magazine’ ως “σημαντικό νέο δίσκο” και τον ίδιο ως “un pianiste formidable…”.

Ο Βασίλης Βαρβαρέσος έχει συνθέσει τη μουσική για δύο ντοκιμαντέρ και για μια μικρού μήκους ταινία, το Hardwood.

Στο ημερολόγιο των εμφανίσεών του υπάρχουν τα Φεστιβάλ Lisztomanias de Châteauroux και “György Cziffra” στο Senlis, η Villa Medici της Ρώμης, η συνεργασία με τον βαρύτονο Δημήτρη Τηλιακό στον Κύκλο Τραγουδιών Winterreise του F. Schubert στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, η παρουσίαση των Σπουδών Έργο 10 του F. Chopin στο Μέγαρο Αθηνών το 2015 και πολλά ακόμη.

Johann Sebastian Bach (1685-1750): Παρτίτα για βιολί No. 2 σε Ρε Ελάσσονα (1720)

I. Allemande

Εμμανουήλ Μάντζιος, βιολί

Antonín Dvořák (1841-1904): Σονατίνα, Op. 100 σε Σολ Μείζονα (1893)

I. Allegro risoluto

II. Larghetto

Βιολέτα Καντέσα, βιολί

Λουκάς Γεώργας, πιάνο

Erich Wolfgang Korngold (1897-1957): Κονσέρτο για βιολί, Op. 35 (1945)

I. Moderato nobile

Πάρις Ριζάς Πιντζόπουλος, βιολί

Λουκάς Γεώργας, πιάνο

Joaquín Turina (1882-1949): Σονάτα για βιολί No. 2, Op. 82 (1934)

I. Lento – Tema y variaciones

II. Vivo – Andante – Vivo

Αντώνης Μαζιώτης, βιολί

Λουκάς Γεώργας, πιάνο

Henri Wieniawski (1835-1880): Κονσέρτο για βιολί No. 2, Op. 22 σε Ρε Ελάσσονα (1856-62)

I. Allegro moderato

Athéna Kouroupakis, βιολί

Penelope Kouroupakis, πιάνο

Ludwig van Beethoven (1770-1827): Σονάτα για βιολί No. 5 σε Φα Μείζονα, Op. 24 (1801)

I. Allegro

Εμμανουήλ Μάντζιος, βιολί

Ντόρα Μανιτάκη, πιάνο

Ο διάσημος Ιταλός πιανίστας της τζαζ Enrico Pieranunzi θα εμφανιστεί ως σολίστ, αλλά και μαζί με τον Καλαματιανό κοντραμπασίστα-φαινόμενο Αρίωνα Γυφτάκη. 

Enrico Pieranunzi, πιάνο
Αρίωνας Γυφτάκης, κοντραμπάσο

Ο Enrico Pieranunzi γεννήθηκε στη Ρώμη το 1949 και είναι εδώ και πολλά χρόνια ένας από τους πιο σημαντικούς και γνωστούς πρωταγωνιστές της διεθνούς τζαζ σκηνής. Πιανίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής, έχει ηχογραφήσει περισσότερα από 70 άλμπουμ με το όνομά του, που κυμαίνονται από σόλο πιάνου έως τρίο, από ντουέτο έως κουιντέτο. Έχει συνεργαστεί, είτε ζωντανά είτε στο στούντιο, με τους Chet Baker, Lee Konitz, Paul Motian, Charlie Haden, Chris Potter, Marc Johnson και Joey Baron. Ο Pieranunzi ανακηρύχθηκε «Καλλιτέχνης της Χρονιάς» τρεις φορές από τη ψηφοφορία των κριτικών του περιοδικού Musica Jazz (το 1989, το 2003, το 2008). Κέρδισε επίσης το γαλλικό βραβείο Django d’Or ως «Καλύτερος Ευρωπαίος Μουσικός» το 1997 και το Γερμανικό Βραβείο Echo Jazz το 2014 ως «Καλύτερος Διεθνής Καλλιτέχνης του Keyboard». Ο Pieranunzi έχει παίξει τη μουσική του παντού στον κόσμο και στα πιο αναγνωρισμένα διεθνή φεστιβάλ, από το Μόντρεαλ μέχρι την Κοπεγχάγη και το Μπουένος Άιρες, από το Βερολίνο και τη Μαδρίτη μέχρι το Τόκιο, το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Πεκίνο. Τα τελευταία δέκα χρόνια παίζει όλο και περισσότερο στις ΗΠΑ, ενώ έχει λάβει μέρος στα φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο και του Σπολέτο (Τσάρλεστον, Νότια Καρολίνα). Έχει επίσης εμφανιστεί τακτικά στα πιο σημαντικά κλαμπ της Νέας Υόρκης, ειδικά στο Village Vanguard, όπου τον Ιούλιο του 2010 ηχογράφησε το άλμπουμ “Live at the Village Vanguard” με τους Marc Johnson και Paul Motian. Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ που ηχογραφήθηκε ποτέ από Ιταλό μουσικό (και ένα από τα πολύ λίγα από Ευρωπαίους μουσικούς) στον θρυλικό χώρο σε σχήμα διαμαντιού της 7ης Λεωφόρου.

Ο Αρίωνας Γυφτάκης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1995. Σε ηλικία 7 χρονών ξεκίνησε μαθήματα βιολιού στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας. Ύστερα από τέσσερα χρόνια, ακολούθησαν μαθήματα ηλεκτρικού μπάσου με καθηγητές τον Νίκο Τσότρα και αργότερα τον Χάρη Χαραλάμπους. Το ενδιαφέρον του όμως για την τζαζ τον οδήγησε στο κοντραμπάσο. Έτσι, σε ηλικία 14 χρόνων ξεκίνησε τζαζ κοντραμπάσο και μαθήτευσε για τέσσερα χρόνια δίπλα στον Σύλβιο Σύρρο, με τον οποίο σπούδασε τζαζ αυτοσχεδιασμό, ατελιέ και τζαζ αρμονία. Παράλληλα, σπούδασε κλασσικό κοντραμπάσο με τον Τάκη Καππογιάννη. Τον Μάιο του 2013, ύστερα από εξετάσεις, απέσπασε την «Full Presidential Scholarship» στο Berklee College of Music. Εκεί σπούδασε με τους John Lockwood, Eddie Gomez, Hal Crook και Dave Santoro. Έχει συνεργαστεί με τους: Γιώργο Κοντραφούρη, Σπύρο Μάνεση, Γιάννη Παπαναστασίου, Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, Daniel Rotem, Αναστάση Γούλιαρη, Davis Whitfield, Gabriele Milozzi και άλλους.

Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791): Κουαρτέτο πιάνου σε Σολ ελάσσονα, K.478 (1785)

I. Allegro
II. Andante
III. Rondo

Robert Schumann (1810 – 1856): Κουαρτέτο πιάνου σε Μι-ύφεση μείζονα, Op.47 (1842)

I. Sostenuto assai — Allegro ma non troppo
II. Scherzo. Molto vivace
III. Andante cantabile
IV. Finale. Vivace

Οι διδάσκοντες στα masterclasses:
Αλεξία Μουζά, πιάνο
Pablo Hernán Benedí, βιολί
Ηλίας Σδούκος, βιόλα
Indira Rahmatulla, βιολοντσέλο